15-02-2012 Schaken tegen Giri: een persoonlijk gevecht

Kan verliezen eervol zijn? Kun je je als schaker tevreden voelen over het spelen van een uitstekende
partij, waarbij je pas in het zicht van de haven de weg kwijtraakt? Een verslag van een
schaakhappening.
Op 17 november organiseerde het Baarnse woonwarenhuis Nijhof samen met de Baarnse
schaakvereniging een schaaksimultaan met de zeventienjarige Nederlandse kampioen Anish Giri,
dertigste op de wereldranglijst. De simultaan werd gehouden in het La Place restaurant aldaar.
Directeur Nijhof is een enthousiast amateurschaker, die ook sponsor is van de schaakclub Baarn.
Enkele jaren geleden sponsorde hij een schaaksimultaan met Daniël Stellwagen. De schaakclub Baarn
leverde 10 schakers, de overige van de in totaal 26 deelnemers waren door loting geselecteerd. De
jongste deelnemer was 10, de oudste 91 jaar. Van de Soester Schaakclub deden Bram Ruiter en
ondergetekende mee.
Hapjes en drankjes werden zeer royaal verzorgd voor de deelnemers. Het enige nadeel was dat de
vriendelijke obers niet goed in de gaten hadden dat de meeste deelnemers behoorlijk werden
afgeleid door het steeds aangeboden krijgen van alweer een volgende consumptie. Ondankbare
wezens eigenlijk, die monomane schakers.
Johan Hut gaf op Utrechtschaak een indringend beeld van Giri tijdens de simultaan:
Ik ben een uurtje langsgeweest, het was gezellig. Maar dat lag niet aan Anish, die loopt alleen maar
deelnemers te pletten. Als je opgeeft, neemt hij je hand aan, zegt niets, kijkt je niet eens aan en loopt
direct door. Dat doet bijvoorbeeld Hans Böhm anders, die zegt nog even iets over de partij en zegt je
vervolgens gedag. Moet Anish nog leren.....
Het zou me niets verbazen als Anish gewoon keihard honderd procent scoort.....Donner heeft het al
gezegd: eerst informeren wie de voorzitter en de penningmeester zijn en daar dan remise tegen
spelen. (Voorzitter van Baarn: Marco Meijer, werd keihard geplet.) Moet Anish ook nog leren....

De partij tegen Anish was een enorme belevenis voor mij. Dat zal blijken uit het navolgende. Eerst de
notatie van de partij, voorzover ik die heb opgetekend.

Anish Giri – René Buisman

Siciliaans Lb5-variant
1.e4 c5
2.Pf3 Pc6
3.Lb5 g6
4.Lxc6 bxc6 Gebruikelijker is 4...dxc6
5.0–0 Lg7
6.c3 Pf6 En dit wordt als minder goed beschouwd vanwege 7.e5 Pd5 8.c4 Pc7 8.d4 cxd4 9.Dxd4 0-0 10.Dh4 en wit staat (wat) beter.
7.Te1 0–0
8.e5 Pd5
9.d4 cxd4
10.cxd4 Hier voerde Giri eerst de zet 10.Dxd4 uit
10...d6
11.Lg5 f6
12.Lh4 Lg4
13.exd6 exd6
14.h3 Lxf3
15.Dxf3 Db6 Het is 18.40 uur, veertig minuten zijn voorbij.
Anish is al vijftien keer langsgeweest. Overigens
heeft wit niet veel bereikt in de opening. Het staat
ongeveer gelijk. Maar wit moet nu wel even een
goede zet doen om niet in het nadeel te komen. En
dat doet hij.
16.Pc3! Dxd4
17.Pxd5 Dxh4?! Tja, daar kwam Giri alweer aan. Ik moest dus snel even een
beslissing nemen. Ik vertrouwde 17...Dxd5 niet
helemaal, maar dat is waarschijnlijk onterecht.
18.Pe7+ Kh8
19.Dxc6 f5!
20.Tab1 Misschien een beetje slap.
20...f4(?)
21.Df3 Naar mijn idee een uitstekende zet. De witte dame komt op een vitaal
veld te staan en plombeert de zwarte f-pion. Giri
deed eerst 21.Dxd6 maar hij was terecht beducht
voor het dreigende 21...f3. zie diagram
Stelling na 21. Df3

Stelling:
Wit: Kg1 Df3 Tb1 Te1 Pe7 a2 b2 f2 g2 h3
Zwart: Kh8 Dh4 Ta8 Tf8 Lg7 a7 d6 f4 g6 h7


21... Tae8
22.Pc6 Txe1+
23.Txe1 Lxb2
24.Pxa7 Dh5?! Moeilijk te beoordelen of dit een n goede of slechte
zet is, maar in ieder geval wel een heel compromitterende. Zwart wil ten koste van zijn
pionnenstelling met geweld de dominante positie van de witte dame aanpakken.
25.Dxh5 gxh5
26.Tb1 Ta8(?) Beter misschien 26...Ld4 27.Pb5 Lc5 28.a4 maar ook dan staat wit ggoed.
27.Txb2 Giri speelde eerst 27.Pc6, maar dat zou fout zijn, want zwart speelt gewoon 27...Txa2 met de dreiging Ta1
en pionwinst.
27...Txa7
28.Kf1 Ta3
29.Ke2? Op deze zet hoopte ik. Wit dreigde met zijn koning naar
b1 te lopen om dan zijn a-pion te laten oprukken. Hij heeft dan naar mijn idee uit tstekende
winstkansen.
29...f3+!Maar nu kan dat vanwege de verzwakte koningsvleugelpionnen niet meer.
30.gxf3 Kg7
31.Td2 Kf7
32.Txd6 Wit moet de a-pion wel opgeven. Dat is wel een flinke concessie,
maar wit blijft toch kansen houden.
32...Txa2+
33.Ke3 Er vindt nu eindeloos en deels zinloos
gemanoeuvreer plaats waarin wit uiteindelijk wel degelijk kleine vorderingen maakt.
33... Ta3+
34.Ke4 Ta2
35.Ke3 Ta3+
36.Kf4 Ta2
37.Kg3 Kg7
38.Td7+ Kg6
39.Td6+ Kg7
40.Tc6 Tb2
41.Ta6 Tc2
42.Ta4 Kg6
43.Tb4 Ta2
44.Td4 Tb2
45.Te4 Ta2
46.f4 Ta3+
47.Te3 Ta4
48.Te6+ Kg7
49.f3 Tb4
50.Te4 Tb3
51. f5 Tb1 …..
Daarmee is de volgende stelling bereikt:

Stelling:
Wit: Kg3 Te4 f3 f5 h3
Zwart: Kg7 Tb1 h5 h7


En nu hield mijn notatie op. Giri kwam zo snel langs dat noteren geen doen meer was. Wit staat in
deze stelling goed, maar misschien niet gewonnen. Zo is bijvoorbeeld het toreneindspel van toren en
f- en h-pion tegen toren nog redelijk vaak remise. En ook het pionneneindspel van f- en h-pion tegen
h-pion (zeker als de zwarte pion op h7 staat) is lang niet altijd gewonnen. Men bestudere de
'kleurenregel' van de vermaarde e theoreticus W. Bähr (even pochen met een feitjje waar ik verder
natuurlijk totaal niets vanaf weet). Maar zulke overwegingen tellen in het geheel niet. Ik speel hier
tegen Giri die niet van plan is zich zomaar een halfje te laten afpakken.
Nog een paar zetten zijn er nog andere partijen aan de gang, maar als dat voorbij is, speel ik een
persoonlijk eindspel met Giri. Enkele keren kijk ik hem hulpeloos aan en één keer zeg ik hem dat ik
even niet weet welke zet ik nu weer stante pede moet doen. Hij kijkt ondoorgrondelijk terug en
antwoordt niet op mijn smeekbede. Ik probeer dan maar zo goed en snel mogelijk mijn zetten te
doen. Dan doet zich iets verbluffends voor. In het verloop van de naar schatting twintig zetten die
volgen, is het niet Giri die zijn stelling weet te versterken, maar lukt mij dat. Ik blijf aan h-pion en de
achterste f-pion met mijn toren op de onderste rij hangen. Hoe het gebeurt weet ik allemaal niet
meer (de partij speelt zich voor mij in een soort halfwakende koortstoestand af) maar na verloop van
tijd heeft hij mijn achterste h-pion veroverd en weet ik zijn h-pion en achterste f-pion te verschalken.
De stelling is dan eigenlijk gladremise geworden; een toreneindspel met de witte f-pion tegen zwarte
h-pion. Ik moet nog enkele valkuilen vermijden, doe dat aanvankelijk goed. We doen nog een
heleboel zetten, maar uiteindelijk tegen de tachtigste of negentigste zet struikel ik alsnog. Ik feliciteer
hem. Hij zegt nog even dat het potremise was.

Hij is vriendelijk, maar ook afstandelijk en beschikt inderdaad nog niet over een rijk arsenaal sociale vaardigheden.
Giri heeft zo binnen drie uur de strijd met 26 – 0 gewonnen. Bram Ruiter verloor vrij kansloos na zo'n
dikke twintig zetten, zo vertelde hij mij. Later hoor ik dat Giri simultaans geven eigenlijk niet echt
leuk vindt. Zijn scores liggen bijna altijd in de buurt van de 100%. De heenreis heeft Anish per trein
gedaan. Hij wordt teruggebracht in de auto van een van de Baarnse schakers.
Wat mij zelf betreft: de strijd is gestreden. Zo dichtbij remise. Maar ik heb gefaald. Ik baal als een
stekker. Er is een foto gemaakt waar ik samen met Giri opsta. Anish heeft weer zijn uitdrukkingsloze
blik. Ik kijk als een boer met kiespijn en zie er totaal afgepeigerd uit.
Pas een dag later komt er troost over me heen. Ik sta samen met de toekomstige wereldkampioen op
de foto. En ik heb misschien wel een kwartier persoonlijk tegen hem mogen schaken. Die eer valt
niet veel mensen ten deel.
Van de firma Nijhof ontvang ik een royale cadeaucheque om te besteden bij het winkelwarenbedrijf
en een prachtige bos bloemen. Met een kaartje erbij: ”Gefeliciteerd met de overwinning namens
Directie en het MT van Nijhof”.
Overwinning?? Tsja. Hoe kun je nog meer zout in de wonden gestrooid krijgen?

terug naar begin van de pagina
Terug naar de nieuwspagina

Einde pagina